ناباروری

هورمونی است که از فولیکولهای حاوی تخمک تخمدان ها ترشح می شود. مقدار این هورمون در تمام سیکل قاعدگی ثابت است. این هورمون در زنانی که با کاهش ذخیره تخمدان مواجه هستند، ارزیابی می گردد. از جمله زنان دارای سابقه خانوادگی یايسگی زودرس، زنان دارای سابقه آندومتریوز شدید، شیمی درمانی، جراحی تخمدان، زنان مبتلا به عفونت لگن و زنانی که از رژیم های گیاهخواری استفاده می کنند. این هورمون یکی از تستهای مهم در ارزیابی نا باروری است. افزایش AMH در تشخیص سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) کمک کننده می باشد. کاهش AMH با افزایش ریسک سقط جنین همراه است. مقدار این هورمون را میتوان در هر روزی از ماه اندازه گیری نمود. همچنین با افزایش سن میزان آن کاهش می یابد و با کاهش مقادیر آن می توان پیش بینی نمود که ذخیره تخمدان کاهش یافته است. یکی از علل زنانی که در برنامه IVF پاسخ دهی مناسبی به داروهای تحریک تخمدان نداشته اند، سطح پایین این هورمون بوده است. مزیت استفاده از اندازه گیری این هورمون نسبت به تعیین FSH خون این است که مقدار آن در تمام طول پریود نسبتا ثابت است و با مقادیر هورمون استروژن خون و یا مصرف قرصهای ضد بارداری ارتباطی ندارد.